Bez scenariusza na Tony Awards, ale mnóstwo piosenek, tańców, dobrego nastroju i zwycięstw tworzących historię

Aby otrzymywać bezpłatne powiadomienia o najświeższych wiadomościach w czasie rzeczywistym, wysyłane bezpośrednio do Twojej skrzynki odbiorczej, zapisz się do naszych e-maili z najnowszymi wiadomościami

Zarejestruj się, aby otrzymywać nasze bezpłatne e-maile z najnowszymi wiadomościami

Brak skryptu? Bez problemu!

W okresie poprzedzającym tegoroczne nagrody Tony było wiele niepewności, co w pewnym momencie wydawało się mało prawdopodobne ze względu na trwający strajk hollywoodzkich pisarzy.

Ale ceremonia przebiegła bez żadnych problemów w niedzielę wieczorem. Wydarzenie było pozbawione scenariusza, aby uhonorować kompromis z uderzającymi pisarzami, ale było pełne porywających przedstawień na Broadwayu, które przyciągały hałaśliwe okrzyki publiczności wyraźnie zachwyconej, że w ogóle tam były.

To była noc triumfu małego, ale wielkiego serca musicalu „Kimberly Akimbo”, opowiadającego o nastolatce cierpiącej na rzadką chorobę starzenia się, ale także noc godna uwagi ze względu na włączenie: dwóch niebinarnych wykonawców przeszło do historii, wygrywając swoje kategorie aktorskie .

Ceremonia dotyczyła również widma antysemityzmu w bardzo różnych miejscach: w Europie podczas II wojny światowej, ze zwycięzcą najlepszej sztuki „Leopoldstadt” i w Ameryce początku XX wieku, z „Paradą”, zdobywcą nagrody za najlepsze odrodzenie muzyczne.

W końcu brak scenariuszy przekomarzania się nie osłabił zbytnio postępowania i nic dziwnego: ludzie z Broadwayu są szkoleni w improwizacji. I oczywiście było więcej miejsca na śpiewanie i tańczenie — także z bieżących występów poza konkursem — i nikt na to nie narzekał.

Aha, i przedstawienie skończyło się punktualnie.

Oskary, słuchacie?

Kilka kluczowych momentów nocy:

BROADWAY KIERUJE SIĘ NA UPTOOM

Nie tylko strajk scenarzystów sprawił, że wieczór był inny. Nowe było też miejsce. To było na Broadwayu, tak, ale wiele mil od dzielnicy teatralnej. Ceremonia odbyła się po raz pierwszy na przedmieściach Washington Heights, w ozdobnym, złoconym United Palace, ekstrawagancko urządzonym dawnym kinie, wypełnionym żyrandolami, dywanami i majestatycznymi kolumnami. „Dziękuję za przybycie na przedmieścia – nigdy w moich najśmielszych snach” – zażartował Lin-Manuel Miranda, który pomógł zorganizować wydarzenia w miejscu w sąsiedztwie, w którym ustawił swój „In the Heights”. Afterparty odbyło się w namiotach na zewnątrz budynku, zamiast zwykłych uroczystości w eleganckich halach gastronomicznych hotelu Plaza w pobliżu Central Parku.

PUSTA STRONA, ALE CAŁĄ NOC

Zdobywczyni Oscara i luminarz z Broadwayu, Ariana DeBose, prowadząca drugi rok z rzędu, natychmiast zwróciła się do słonia w pokoju. Przemawiając do publiczności przed rozpoczęciem programu telewizyjnego, wyjaśniła, że ​​nic nie będzie napisane w scenariuszu, i powiedziała zwycięzcom, że jedyne słowa, które zobaczą na Teleprompterach, to „podsumuj, proszę”. Kiedy rozpoczął się główny program telewizyjny, pojawiła się przed kamerą, czytając scenariusz Tony’ego, ale strony były puste. Więc zamiast słów, DeBose i inni mówili swoimi ruchami tanecznymi, wykonując awanturniczy numer w wielkim holu teatru, klatkach schodowych i przejściach, uzupełniony skokami wbrew grawitacji. Następnie DeBose ostrzegł każdego, kto mógł pomyśleć, że zeszły rok był „wytrącony z równowagi”, aby „zapnij pasy!” DeBose, który występował w oryginalnej obsadzie „Hamiltona” i zdobył Oscara za „West Side Story”, również z pasją wyjaśnił, dlaczego Tony’owie są tak ważni dla ekonomicznego przetrwania Broadwayu, a także dla produkcji objazdowych w całym kraju.

PRZYPOMNIENIE NA CZAS O ANTYSEMITYZMIE W EUROPIE

Wczesna nagroda przyniosła otrzeźwiające przypomnienie okropności antysemityzmu. Brandon Uranowitz z „Leopoldstadt”, obszernej sztuki Toma Stopparda o żydowskiej rodzinie w Wiedniu, podziękował słynnemu dramatopisarzowi „za napisanie sztuki o żydowskiej tożsamości i antysemityzmie oraz fałszywej obietnicy asymilacji” i zauważył jego przodków, „z których wielu nie wydostać się z Polski, również dziękuję.” Uranowitz, który zdobył nagrodę dla głównego aktora w sztuce, dodał żartobliwą uwagę, że najbardziej w życiu chciał odwdzięczyć się rodzicom za poświęcenie, jakie dla niego złożyli — tyle że nie mógł, bo pracuje w teatrze.

I W AMERYCE

„Leopoldstadt” zdobył nagrodę dla najlepszej sztuki, podczas gdy najlepsze muzyczne odrodzenie przypadło innej palącej pracy o antysemityzmie: „Parade” z Benem Plattem w roli Leo Franka, Żyda, który został zlinczowany w 1915 roku w Gruzji. W swoim przemówieniu akceptacyjnym dla najlepszego reżysera Michael Arden przywołał ponure tematy sztuki, zauważając: „Musimy z tym walczyć. To jest tak bardzo ważne, bo inaczej jesteśmy skazani na powtórzenie okropności naszej historii”. Ale dodał własną historię o tym, jak dorastając, często nazywano go „słowem na F”, odnosząc się do homofobicznej obelgi. Następnie zdobył jedne z najgłośniejszych okrzyków wieczoru, kiedy triumfalnie odzyskał obelgę, wskazując, że teraz miał Tony’ego.

„NIE POWINIENEM TU BYĆ”

To był emocjonujący moment, kiedy Alex Newell z „Shucked” został pierwszym niebinarnym aktorem, który zdobył nagrodę Tony, zdobywając nagrodę dla najlepszego aktora drugoplanowego w musicalu. Newell, znany również z „Projektu Glee”, podziękował bliskiej rodzinie za miłość i wsparcie, a następnie zwrócił się do świata zewnętrznego: „Dziękuję za spotkanie, Broadwayu. Nie powinienem tu być jako queer, niebinarny, gruby, czarny, mały dzieciak z Massachusetts. I każdemu, kto myśli, że nie może tego zrobić, spojrzę ci w twarz i powiem, że możesz zrobić wszystko, o czym myślisz”. Podobnie jak Oscary, Tonys mają tylko kategorie dla wykonawców.

„TO JEST DLA CIEBIE”

J. Harrison Ghee był drugim niebinarnym aktorem tego wieczoru, który przeszedł do historii, zdobywając nagrodę dla najlepszego aktora w musicalu za rolę w filmie „Some Like It Hot”, opartym na klasycznym filmie z 1959 roku, jako muzyk uciekający przed tłumem w przebraniu jako kobieta w czymś, co staje się podróżą odkrywczą na temat płci. (Rola filmowa obejmowała przebranie, ale nie odkrycie). Ghee powiedział, że zostali wychowani, aby używać swoich darów nie dla siebie, ale aby pomagać innym. „Dla każdego transpłciowego, niezgodnego z płcią, niebinarnego człowieka, któremu kiedykolwiek powiedziano, że nie można go zobaczyć, to jest dla ciebie” – powiedział Ghee, stukając w Tony’ego dla podkreślenia.

LEA MICHELE DOSTAJE SWOJĄ CHWILĘ TONY

Nie mieszając metafor z serialu ani nic takiego, ale Lea Michele nie miała zamiaru odrzucać swojej szansy. Gwiazda „Funny Girl” nie kwalifikowała się do nagrody Tony za ten program, ponieważ nie była pomysłodawcą tej roli. Ale Michele, która odmieniła losy produkcji z 2022 roku, jest przez wielu postrzegana jako najlepsza Fanny Brice, a jej przepiękna wersja „Don’t Rain On My Parade” — właściwie po raz drugi, kiedy wykonała ją w Tonys , pierwszy w 2010 roku — zdecydowanie nie zawiódł.

CZAS NA IMPREZĘ

Większość uczestników Tony’ego spędziła dobre pięć godzin w United Palace, aw pomieszczeniu zrobiło się całkiem ciepło. Więc ludzie chętnie wyszli na zewnątrz na afterparty. Goście chrupali ceviche, mango na paluszkach i mini-kubańskie kanapki oraz popijali specjalnie zaprojektowane koktajle. Ghee był wyraźną gwiazdą imprezy, górując nad większością gości — dosłownie iw przenośni — gdy ściskali swojego Tony’ego i przyjmowali życzenia lub zgadzali się na selfie. Ghee rozmawiał także z zeszłorocznym zdobywcą tej samej nagrody, Mylesem Frostem, który grał Michaela Jacksona w „MJ”. Zapytany o główne danie wieczoru, Ghee odpowiedział: „Nasza branża idzie do przodu! Usuwamy etykiety, granice i limity”. Aktor miał na sobie jasnoniebieski, niestandardowy zestaw autorstwa projektanta z Bronxu, Jerome’a ​​LaMaara, z naszyjnikiem z błyszczących klejnotów. „Kiedy robisz to na zamówienie, naprawdę możesz coś zrobić” – żartowali.